واژه « دوقلو » از زبان ترکی وارد زبان فارسی شده است. در اصل این واژه « دوغلو » به معنی همزاد بوده که در زبان فارسی املای آن با « ق » تغییر کرده است.
یعنی اگر حتی پنج بچه همزمان از شکم مادر خارج شوند، باز هم به آنها دوقلو گفته می‌شود.
املای درست این واژه در زبان فارسی « دوقلو » می‌باشد و نوشتن آن به صورت « دوغلو » نادرست است.
ساختمان این کلمه مرکب است و از دو بخش دوق (یا دوغ به معنی زادن) و لو (علامت نسبت در ترکی) تشکیل شده است. اما در زبان فارسی آن را به صورت دو و قلو تفکیک کرده‌اند.
این واژه به مرور زمان در زبان فارسی جایگاه خود را پیدا کرد و هم خانواده های زیادی برای آن ساخته شد از جمله: سه قلو، چهار قلو و… همچنین قل کوچک و قل بزرگ.
معنی دوقلو در لغتنامه دهخدا
دوقلو. [ دُ ] (ترکی، ص مرکب ) (مرکب از دوق = [ دوغ، دغ ] از مصدر دقماق [ دغماق ] به معنی زادن و لو علامت نسبت در ترکی ). دوقلی. دوغلو. توأم. توأمان. همزاد. دوپهلو. (یادداشت مؤلف ). و در تداول کلمه را به غلط مرکب از دو (عدد فارسی ) و لو پندارند و به ضم قاف تلفظ کنند به قیاس آن سه قلو و چهارقلو وپنج قلو به کار برند برای چهار یا پنج بچه که به یک شکم زاده شوند. دُغُلی. (لغت محلی شوشتر). رجوع به دوغلو و مترادفات دیگر شود.