کلمات خواستن و خاستن در فارسی به یک صورت تلفظ می‌شود اما تفاوت این دو کلمه در نوشتار یکی از مواردی است که درست‌نویسی فارسی را دچار چالش می‌کند.
واو معدوله عامل این تفاوت است که در کلماتی مانند خواب، خواهر، خواهش، خواستن، خوار و … نیز استثناء ایجاد می‌کند.
یکی از ساده‌ترین راه‌های تمییز این دو کلمه از یکدیگر و صحیح‌نویسی آن، توجه به معنای آن است.
مثال:
چو از خوان نخجیر برخاستند
سبک باره مهتران خواستند
در ترکیب‌هایی مانند برخاست و به پا خاست، که معنای خیزش وجود دارد، واو معدوله درج نمی‌شود و «خاست» درست است؛ اما هنگامی که معنای طلب کردن منظور باشد، «خواست» درست است.
نگارش خواستن در زبان محاوره
با توجه به این که در زبان محاوره تقریبا همه جا معنای طلب کردن مد نظر است، که باید این فعل به صورت می‌خوام، می‌خوای، می‌خواد، می‌خوایم، می‌خواید، می‌خوان نوشته شود و نگارش به صورت می‌خام و … نادرست است.