کاربرد تشدید در زبان فارسی
تشدید به معنای شدت بخشیدن است و مانند تنوین، از زبان و خط عربی وارد زبان فارسی شده است. نفوذ این علامت در فارسی به حدی است که گاه برخی از کلمات فارسی هم مشدّد تلفظ می‌شوند. برخی از این کلمات که اغلب دوهجایی هستند.
مثال:
بچّه، زرّین، ارّه، خرّم، درّه
برخی از کلمات در حالت عادی نیازی به تشدید ندارند؛ اما هنگام اضافه شدن نقش‌نمای اضافه یا افزوده شدن پسوندها یا ضمایر مشدد می‌شوند.
مثال:
کمّ و کیف، سمِّ مهلک
تعداد کمی از کلمات هم نیازی به تشدید ندارند؛ اما به دلیل خطاهای گفتاری و یا ضرورت وزنی در شعر، ممکن است با تشدید تلفظ شوند.
مثال:
شکّر، پشّه، فوق‌العادّه، برّرسی، تربیّت، ادعیّه
آیا تشدید در فارسی نوشته می‌شود؟
در متون فارسی محاوره کمتر دیده شده که تشدید نوشته شود. ولی در مورد کلمات دوخوانشی، با آن که بافت متن به تشخیص شکل درست کلمه می‌تواند کمک کند، اما بهتر است برای جلوگیری از بروز خطا در معنا، تشدید نوشته شود. در نوشتن تشدید باید توجه داشته باشید که تشدید دقیقا روی حرف مشدد قرار بگیرد.
بَرّ و بر
بَنّا و بَنا و بِنا