صفت برتر یا تفضیلی یکی از دو نوع درجه صفت است که با آمدن پسوند تر در آخر صفت‌های بیانی (صفت ساده) ساخته می‌شوند و به عنوان صفات سنجشی هم شناخته می‌شوند.

ضمیر مبهم مانند دیگر ضمایر جانشین اسم می‌شوند اما با این تفاوت که به چیز نامشخص و نامعینی اشاره می‌کنند. ضمایر نقش‌ اسم را می‌پذیرند و از تکرار آن جلوگیری می‌کنند.

حرف یا نقش‌نما به کلماتی گفته می شود که معنی مستقلی ندارند و وظیفه اصلی آنها ارتباط برقرار کردن بین گروه‌ها، کلمات و جمله‌هاست

حرف نشانه، وظیفه مشخص کردن نقش کلماتی را که مفعول،‌ اضافه، صفت و منادا هستند به عهده دارد.

شبه جمله کلمه یا کلماتی است که معنای یک جمله کامل را با خود حمل می‌کند و عمل فعل را انجام می‌دهد؛

صفت برترین یا عالی همانند صفت تفضیلی یا برتر جز صفات سنجشی به شمار میروند.

جمله معترضه یا میان‌جمله عبارتی است که در ضمنِ جمله اصلی می‌آید و اگر آن را حذف کنیم در معنا و مفهوم جملۀ اصلی تغییری ایجاد نمی‌شود. جمله معترضه بین دو خط تیره نوشته می‌شود.