سِتاک، مَصدَر یا بُنِ واژِه، واژه‌ای است که تنها مفهوم اصلی فعل را می‌رساند، در حالی که فعل علاوه بر مفهوم رسانی، بر زمان دستوری، شخص و شمار آن نیز دلالت می‌کند. در مصدر زمان و شخص و شمار، معلوم نیست و به همین دلیل مصدر یکی از اقسام اسم به‌شمار می‌آید.

نویسندگان دستور‌های کهن، دستور زبان را فن درست گفتن، درست نوشتن و تعلیم زبان می‌دانند و آن را به دو شاخه صرف (واژه‌شناسی) و نحو (جمله‌شناسی) تقسیم کرده‌‌اند.

متمم واژه‌ای عربی و در فرهنگ لغت به معنی آنچه باعث تکمیل و تمام شدن چیز دیگر باشد؛ تمام‌کننده؛ کامل‌کننده است.

حرف ربط کلمه‌ای است که گاهی دو یا چند کلمه، عبارت و یا چند جمله را به هم پیوند می‌زند و آنها را هم‌‌نقش (هم‌پایه) می‌کند. گاهی نیز جمله‌ای را به جمله دیگر می‌پیوندد و دومی را به اولی وابسته می‌کند. حرف ربط، در کنار حرف‌ اضافه و حرف نشانه، یکی از انواع حرف در دستور زبان فارسی است.